नेपाल आज एक ऐतिहासिक मोडमा उभिएको छ। दशकौँसम्म हामीले विभिन्न वाद, भाषण र विभाजनका कथा सुन्दै आयौँ — लोकतान्त्रिक वाद, समाजवादी वाद, जनवादी वाद वा राष्ट्रिय वाद। तर ती वादहरूले जनताको पेट भरिएन, युवाको भविष्य सुरक्षित भएन, देशले अपेक्षित रूपान्तरण अनुभव गरेन। अब समय आएको छ — देशलाई वाद होइन, अवसर, परिणाम र एकताले अघि बढाउने।
अवसरको राजनीति : युवालाई रोजगारी, देशमा विकास
नेपालको सबैभन्दा गम्भीर समस्या बेरोजगारी हो। हजारौँ युवाहरू अवसरको अभावमा विदेशिन बाध्य छन्। उनीहरूले आफ्नो पसिना परदेशमा बगाइरहेका छन्, जबकि उनीहरूको ऊर्जा यही देशमा प्रयोग हुने हो भने विकासको गति तीव्र हुन सक्छ।
अबको राजनीति त्यही हो जसले युवालाई स्वदेशमै रोजगारी सिर्जना गर्छ। कृषि, पर्यटन, साना उद्योग, सूचना प्रविधि र पूर्वाधार विकासमा लगानी गरेर लाखौँ रोजगारी सिर्जना गर्न सकिन्छ। युवालाई भाषण होइन, ठोस योजना र अवसर दिनु आवश्यक छ। कृषि क्षेत्रमा प्रविधि र बजार पहुँच सुनिश्चित गर्न सके किसान आत्मनिर्भर मात्र होइन, धनी बन्न सक्छन्।
श्रमिकको पसिनाको सम्मान, युवाको सीपको उपयोग र उत्पादनमुखी सोच — यी तत्वहरूले नै समृद्ध नेपालको जग बसाल्छन्।
परिणाममुखी शासन : भाषण होइन, काम चाहिन्छ
नेताहरूका सुन्दर भाषण र मीठा वचनहरूले न त खेत सिँचित हुन्छ, न उद्योग चल्छ, न रोजगारी बढ्छ। अब राजनीतिक संस्कृतिको रूपान्तरण आवश्यक छ — शासन परिणाममुखी हुनुपर्छ।
सरकारको मूल्याङ्कन भाषण वा पार्टीगत नारा होइन, कार्यदक्षता र उपलब्धिका आधारमा हुनुपर्छ। जस सरकारले सडक निर्माण गर्छ, सिँचाइ विस्तार गर्छ, शिक्षा र स्वास्थ्यमा सुधार ल्याउँछ, त्यही सरकारले जनताको विश्वास जित्छ। युवाहरूले हेर्न चाहेका कुरा ठोस परिणाम हुन् — कति उद्योग खुले, कति रोजगारी बढे, कति किसानले उत्पादन वृद्धि गरे।
राजनीतिक नेताको सफलता अब भाषणको तालमा होइन, परिणामको हिसाबमा मापन हुनुपर्छ।
एकताको आवश्यकता : देश बोक्ने काँध हाम्रो हो
विगतका दशकहरूले एउटा गहिरो पाठ दिएका छन् — विभाजनले देश बलियो हुँदैन। जात, भाषा, धर्म, क्षेत्र वा पार्टीका नाममा भएको विभाजनले देशलाई कमजोर मात्र बनाएको छ।
अब समय आएको छ देशलाई एकतामा बाँध्ने। हामी सबै नेपाली हौँ — पहाड, तराई, हिमाल; माओवादी, कांग्रेस, एमाले, जसपा — यी फरक बाटा भए पनि गन्तव्य एउटै हो: समृद्ध नेपाल।
देश बदल्ने जिम्मा नेताको मात्र होइन, प्रत्येक नागरिकको काँधमा छ। नेता बदल्ने होइन, सोच बदल्ने समय आएको छ। हरेक व्यक्तिले आफ्नो ठाउँबाट जिम्मेवारीपूर्वक योगदान दिन सके, यही देशमा चमत्कार सम्भव छ।
निष्कर्ष : सोच बदलौं, देश बदलौं
अबको राजनीति वाद होइन, परिणाममा आधारित हुनुपर्छ। विकास भाषण होइन, व्यवहारमा टेकेर अघि बढ्नुपर्छ। राष्ट्रनिर्माण विभाजन होइन, सहकार्य र साझा जिम्मेवारीमा निहित छ।
हामी सबै मिलेर युवाको पसिनालाई सम्मान गरौँ, किसानको श्रमलाई उत्पादनमा रूपान्तरण गरौँ, श्रमिकलाई सुरक्षित र न्यायपूर्ण वातावरण प्रदान गरौँ। राजनीतिक दलहरूले जनताको आकांक्षा बुझून्, सरकार जनताको सपना पुरा गर्न जिम्मेवार बनोस्, र हाम्रा युवाहरू गर्वका साथ भन्न सकून् —
“हामीलाई अब वाद होइन अवसर, भाषण होइन परिणाम, विभाजन होइन एकता चाहिएको हो।”
यसै सोच र प्रतिबद्धताबाट सुरू होस् नेपालको नयाँ यात्रा — अवसर, परिणाम र एकताको राजनीति।
